Yelda Erdogan zamelt spullen in voor baby’s in het rampgebied: ‘Wie denkt er aan de allerkleinsten?’
Het regent burgerinitiatieven voor de slachtoffers in Turkije en Syrië. Verloskundige Yelda Erdogan verzamelt babyspullen in haar Amsterdamse bovenwoning. ‘Ik krijg steeds meer.’
Eigenlijk vindt Yelda Erdogan het wat gênant, die aandacht voor haar initiatief. Net als haar man Ural Alhan. “Het gaat niet om ons, maar om die mensen daar”, onderstreept Alhan nogmaals aan het eind van het gesprek.
In hun Amsterdamse bovenwoning draait sinds een paar dagen continu een wasmachine. Aan een wasrek in de erker hangen maillootjes en een babyslaapzak te drogen. “Alles moet wel een keer gewassen worden, anders gaat baby’tjes huid irriteren”, legt Erdogan uit.
Morgen gaan er acht verhuisdozen vol babyspulletjes op transport naar Turkije. Adres onbekend, maar wel ergens in het rampgebied. “De Afad zal dat verder distribueren”, zegt Alhan. Afad is de Turkse rampenbestrijdingsorganisatie die alle hulpinitiatieven coördineert . “Dat geeft ons een goed gevoel. Je ziet ook wel eens dat hulpgoederen op verkeerde plaatsen of op straat belanden, hoe goed bedoeld ook”, zegt Erdogan (geen familie, red.).
Turkse tv
Sinds ze, nu een week geleden, op maandagochtend de eerste internetberichten over de enorme aardbeving voorbij zagen komen, laat de ellende hen niet meer los. “Normaliter staat hier nooit de Turkse tv aan. We kijken naar Nieuwsuur en het journaal, dat is het wel. Maar nu is het anders: je wilt iets doen”, zeg Erdogan.
Alhan: “Zo gaat een kennis, een politieagent, naar Turkije als vrijwilliger voor Afad. En een ander, bedreven in het bedienen van zwaar materieel, heeft daarvoor zijn vakantiedagen opgenomen.”
En zij gingen ook aan de slag, elk op een eigen manier. Erdogan is verloskundige. Misschien is het daarom dat zij zag wat er miste op die lijsten benodigde hulpgoederen – lijsten die voorbij kwamen op de Turkse tv. “Jasjes, dekens, broekjes, schoenen: allemaal nodig natuurlijk. Maar wie denkt er aan de allerkleinsten, de baby’s?”
Ze verstuurde een oproep naar haar collega’s in Amsterdam: “Kijk wat je missen kan, kijk wat je hebt liggen en help!’” Vooral praktijken voor verloskunde met hoofdzakelijk Turkse patiënten doneerden veel. Waarschijnlijk omdat die meer band voelen met de Turkse populatie, denkt Erdogan. Ook deed ze een oproep in de buurtapp en naar familie, vrienden en bekenden en ging ze bij apotheken langs. “Ik kreeg steeds meer.” Verder gaven mensen geld, waarvan ze het een en ander kon kopen. Op tafel ligt een keurig stapeltje bonnen.
Blij met een handkolf
Ja, het was een drukke week, naast haar reguliere werk. De verhuisdozen zitten propvol. “Crèmepjes tegen de luieruitslag, maillootjes, slaapzakjes”, somt ze enkele artikelen op. Ze heeft er keurige pakjes van gemaakt, voor ieder kind eentje. Heel blij is ze ook met een handkolf, want in het aardbevingsgebied is er geen of nauwelijks stroom. Verder zijn er gaascompressen, zinkzalf, crème tegen tepelkloofjes, Sudocrem – allemaal keurig voorzien van stickers met de productnaam in het Turks. “En dit heb ik ook.” Ze laat desinfecterende producten voor kraamvrouwen en verloskundigen zien. “Want niemand zit te wachten op kraamvrouwenkoorts.”
Het gemakkelijkst is het natuurlijk om geld over te maken, op giro 555 bijvoorbeeld. Veel geld wordt ook direct overgemaakt aan familie of vrienden. En daar komt de expertise van Alhan om de hoek kijken. Hij werkt namelijk bij ABN Amro. “Omdat die transacties buiten de EU plaatsvinden, gelden daarvoor hoge transactiekosten: 30 euro per keer.”
Dat moet toch anders kunnen, gezien die enorme noden, dacht hij. Hij stuurde een appje naar het bestuur, en dat had effect: voor klanten heeft de bank de transactiekosten naar Syrië en Turkije geschrapt. “Niet snel daarna volgden andere banken als ING en Rabobank. Alleen van SNS heb ik nog niets gehoord”, zegt Alhan.
De vraag is nu hoe het verder moet met de inzameling. Want met acht dozen babyspulletjes lenig je natuurlijk niet alle noden, realiseren Erdogan en Alhan zich. Alhan denkt al een stap verder. Hij wil bijvoorbeeld de fabrikant van Sudocrem aanschrijven voor een donatie. En als er zoveel spullen komen dat ze die niet kunnen bergen, dan zal er een andere ruimte moeten komen.
Lees ook:
Harun Kaya uit Deventer ging naar het rampgebied in Turkije: ‘Ik wou dat ik eerder was gekomen’
Vrijdagmiddag kwam Harun Kaya uit Deventer aan in Adiyaman, een van de zwaarst getroffen steden in Oost-Turkije. “Elk mensenleven telt; ik had hier eerder willen zijn.”